Βιέτ, Φρανσουά

(François Viéte, 1540 – 1603). Γάλλος μαθηματικός και αστρονόμος. Σπούδασε νομικά και διετέλεσε μυστικοσύμβουλος των βασιλιάδων Ερρίκου Γ’ και Ερρίκου Δ’. Ο Β. θεωρείται ένας από τους κορυφαίους μαθηματικούς του αιώνα του. Διατύπωσε τους κανόνες εξαγωγής των ριζών και συνέβαλε αποφασιστικά στην οριστική διαμόρφωση των βασικών θεωρημάτων της τριγωνομετρίας και της άλγεβρας. Στο έργο του, Εισαγωγή στην τέχνη της μαθηματικής ανάλυσης (Isagoge in artem analyticam, 1591) πρότεινε την εισαγωγή των γραμμάτων του αλφαβήτου για τον συμβολισμό των άγνωστων δεδομένων του προβλήματος, εξασφαλίζοντας έτσι την αναγωγή των λύσεων ομοειδών προβλημάτων σε έναν γενικό τύπο. Ο Β. κατέδειξε τις σχέσεις μεταξύ των συντελεστών και των ριζών ενός πολυώνυμου, κατόρθωσε να επιλύσει αριθμητική εξίσωση 45ου βαθμού δίνοντας και τις 23 θετικές ρίζες που επιδεχόταν και αποκάλυψε τη στενή αμοιβαιότητα άλγεβρας και γεωμετρίας. Ο Β. ασχολήθηκε επίσης με τη συστηματοποίηση και την τελειοποίηση των αστρονομικών μεθόδων μελέτης που εφαρμόζονταν στην εποχή του και επιχείρησε τη διόρθωση του γρηγοριανού ημερολογίου προτείνοντας στον καρδινάλιο Αλδομπραντίνι, το 1600, τη χρήση ενός άλλου, σωστού όπως νόμιζε, ημερολογίου.